til - adverb preposition conjunction
← Tína fer til Bóa: "Þú varst á undan mér!" "Á Rósa að fara með?" 🔊
← Þegar Bói er búinn að þurrka af hnjánum á henni segir hann: "Ef þú ert ekki góð sendi ég þig heim til mömmu á morgun." 🔊
← Hann tekur ekki eftir því að hún er orðin föl. Rósa er bílveik. Henni er illt í maganum. Hún þarf að kasta upp. Hún heldur hendinni fyrir munninn og hleypur til Bóa. 🔊
← Tómas kemur aftur í til Rósu. Tína heldur pokanum enn þá við munninn á henni. 🔊
← Þær ganga heim til Elsu frænku. Elsa frænka heldur á töskunni hennar Tínu. 🔊
← "Ég vil fara í rauðu rútunni heim til mömmu," segir Rósa grátandi og reynir að losa sig. 🔊
← Tína hlær aftur. Hana langar til að segja Elsu frænku hvað kom fyrir. 🔊
← En hún ætlar að bíða með það þangað til Elsa frænka vaknar. 🔊
← "Magga frænka er orðin veik," segir hún, "og ég verð að fara til hennar og passa börnin hennar". 🔊
← "Rósa grenjaði bæði í gær og í dag. Hún vill fara til mömmu. Og nú verð ég að fara með hana heim," segir Bói. 🔊