og - adverb conjunction
← Þegar Tína og mamma hafa kvatt Elsu frænku segir Tína: "Má ég fara, mamma?" 🔊
← "Já," segir Bói, "hún fór að gráta af því að hún fékk ekki að fara í frí. Þá var henni leyft að fara." Rósa er ánægð. "Ég er svo stór að ég get farið í frí ein. Ekki með pabba og mömmu. Ég er nefnilega 4 ára." 🔊
← Tína og Bói eru að skoða bók sem Tína er með. 🔊
← Og mamma sem var búin að segja henni að vera góð. 🔊
← Mamma var líka búin að segja Rósu hvað hún ætti að muna að segja við afa og ömmu. 🔊
← Nú fyrst tekur Rósa eftir því að það er Tína sem heldur henni og þá hættir hún að gráta. "Hvar er Bói?" spyr Tína aftur. 🔊
← "Hvar varstu?" segir Bói og tekur Rósu upp. "Ég er búinn að leita að þér alls staðar." 🔊
← "Vitið þið hvað?" segir Tína og segir þeim hvað gerðist. 🔊
← "Magga frænka er orðin veik," segir hún, "og ég verð að fara til hennar og passa börnin hennar". 🔊
← "Rósa grenjaði bæði í gær og í dag. Hún vill fara til mömmu. Og nú verð ég að fara með hana heim," segir Bói. 🔊